Met de camper op het Noordereiland

Vulkanen,kraters, spuitende geisers, warmwaterbronnen van 100 graden, dampende modderpoelen, thermale baden het is er allemaal in de buurt van Rotorua, een van de plekken die je zeker gezien moet hebben. Maar eerst gingen we afgelopen vrijdag, op de verjaardag van onze jongste kleindochter Fiene, vroeg op voor de lange track van 19,4 km op Mt.Tongariro. Je wordt op de zuidkant van de vulkaan afgezet, gaat over de top langs de kraters om aan de noordkant weer opgehaald te worden. Het is kwart voor 8, de zon schijnt. De chauffeur van het busje attendeert ons op de top van vulkaan die in de mist hangt. Hij kan ons niet beloven dat we de smaragdgroene en blauwe bergmeertjes te zien krijgen. We besluiten desondanks toch maar te gaan. Het eerste stuk hebben nog goed zicht maar dan verandert het en lopen we in flarden mist. Er staat de hele tocht een snoeiharde tegenwind als we de top van 1900 meter bereiken. Vanaf de top zijn de meertjes niet te zien. Jammer, maar het zei zo, want we zijn blij dat we dit huzarenstukje geklaard hebben. We rusten even uit en vervolgen ons pad. Gelukkig regent of sneeuwt het niet; had ook gekund en daar waren we ook op gekleed. En dan... als we in de buurt van de meertjes aankomen, scheuren de wolken open en glinsteren de meertjes ons tegemoet. Wat een wonder. Vol goede moed vervolgen wij de tocht en kunnen om 3 uur met de bus terug. Vermoeid maar voldaan zoeken we ons kleine camper op. We zijn trots dat we het gehaald hebben. En dan te weten dat Remko, Josine en de kids dit vier weken terug ook binnen dezelfde tijd gedaan hebben. Dat vinden wij echt een prestatie van de kids, want soms moet je wel erg grote stappen nemen om te klimmem en/of te dalen.Zie website Remko Josine en de kidswww.everycolor.nl

De volgende dag rijden we langs dampende en kokende warmwaterbronnen. We besluiten uit te rusten van de vorige dag en zagen een camping met hoe kan het anders allerlei grote en kleine thermaalbaden; zalig.

Eerste paasdag reden naar het 6 km verder gelegen Wai-o-tapu Vulkanisch Wonderland. Het park is een beschermd reservaat en is het grootste thermisch actieve gebied. Het gebied ligt vol met ingezakte kraters, koude en kokende poelen van modder, water en stoomwolken. Een aantal kraters zijn opvallend geel gekleurd door zwavelafzettingen uit de gassen die vanuit de grond ontsnappen. De poeltjes zijn gifgroen, blauw, oranje, zwart, geel enz. enz. Een waar schilderspalet. We roepen dan ook steeds 'wonderlijk, niet te geloven, wonderlijk, niet te geloven...'

Bij een van de poelen waar de grond week was, hebben we op verzoek van mijn jongste zus Trudy, een klein potje as van onze onlangs overleden zwager Ton uitgestrooid. Deze plek had voor beiden een bijzondere betekenis. Voor ons een eervolle opdracht om dat te mogen doen, voor de Maori's (de oorspronkelijke bewoners van Nieuw Zeeland) is dit een heilige, spirituele plek.

Vandaag, tweede paasdag gaan we een wandeling langs en van de warme meertjes bij Rotorua maken. Ook hier pruttelt, borrelt het en zie je dampende rookwolken. En ook op deze camping kunnen we weer heerlijk badderen in poelen van 42 graden. Rondom de camping hoor je overal kokende, borrelende geluiden en vind je de dampende poeltjes. Poeltjes soms zo groot als een voetbal. Vanavond gaan we naar de Mitais Maori-show. Mitai schijnt topentertainment te zijn: zang, dans, muziek en krijgsdansen te land en kanogevechten op de rivier. Onze maaltijd komt uit een grondoven en schijnt heel smaakvol te zijn. Op het eind maken we dan nog een boswandeling om glimwormpjes te bewonderen. Zullen we weer roepen 'wonderlijk, niet te geloven, wonderlijk'?

Lieve groet Anneke en Gerard

P.s De zon schijnt volop,'s nachts is het nog fris.