Zaterdag, 21 april 2012

Hoor het lawaai, een vliegtuig!

In 1974 werden de kinderen van de school verrast door een oorverdovend lawaai. Ze renden de klaslokalen uit en riepen ‘'Kijk een vliegtuig'. Het eerste grote passagierstoestel scheerde laag over de school voor de landing op het nieuwe vliegveld dat voordien nog een airstrip uit de tweede wereldoorlog was. Het was een indringende ervaring en dat bezingen ze nog steeds in hun liederen. Nu, bijna dertig jaar later landen er elke week 17 vliegtuigen vol met toeristen van all over the world. Bij aankomst word je in de ontvangsthal door een bebaarde hippie met blonde paardenstaart op z'n ukelele met countrysongs verwelkomd. Ook krijgen de gasten naar oude traditie een bloemenkrans omgehangen. De meeste toeristen komen uit Nieuw zeeland, Australie, Amerika, Zwitserland, Duitsland en natuurlijk zijn er ook uit Nederland, hoewel dat er beduidend minder zijn. Wij zijn ze niet tegengekomen. De toeristen komen voor het tropische zwemparadijs. Er is een ruim aanbod aan vissen op zee, snorkelen (we hebben prachtige vissen gezien), duiken, wandelen en met de scooter een rondje om het eiland (35 km.). Daarnaast zijn er een paar keer per week culturele muziek- en dansopvoeringen waarbij er lokale maaltijden worden geserveerd. Het zijn topics op het eiland. Deze sfeervolle feesten worden georganiseerd door de locals. Ons feest was op de hellingen van een van de drie oude vulkanen waaruit het eiland bestaat. We werden er met bussen naar toe gebracht. Onderdeel van de shows is op ceremoniële wijze begroeten van de laatste afstammeling van de laatste heerser, die natuurlijk voortdurend in strijd was met de andere stammen op het eiland of die van over zee. Op boeiende wijze werd de geschiedenis van de eilanders en hun stammenoorlogen verteld. Tot 1250 heerste er vrede en geluk op het eiland. Dit werd verstoord door stammen van een van de andere eilanden die een stuk van dit eiland opeisten. Bloedige oorlogen en kannibalisme volgden gedurende de volgende eeuwen. In 1823 werd door Engelse missionarissen de vrede gebracht en de bewoners werd gevraagd hun verblijfplaatsen in de bergen te verruilen voor een plekje aan de kust om een beter bestaan op te bouwen. Velen gaven daar gevolg aan. Daarna was het over met de onderlinge strijd, die veelal gruwelijk was.

Met de komst van het grote toerisme na 1974 waren veel bewoners bang dat hun tradities verloren zouden gaan. Maar dat werd tussen de prachtige krijgsdansen en vele muzikale optredens wel recht gezet. Juist dankzij het toerisme is oude tradities en dansen weer nieuw leven ingeblazen. Nu verdienen veel eilandbewoners (het zijn er inmiddels 40.000) er hun brood mee. Er zijn vele muziekgroepen die her en der optreden en het aantal restaurantjes en cafeetjes is uitgebreid en dit bijna allemaal langs de enige straatweg rondom het eiland. Naast de straat liggen hier en daar kleine veldjes, maar tussen straat en de prachtige witte stranden zijn het vooral beach houses en lodges/resorts. Wij hebben in ieder geval een fantastische avond gehad. Nou ja de rest van de week was ook heerlijk, niet te warm, vaak bewolkt en af en toe een stevige regenbui. Temperatuur overdag en 's avonds rond 28 graden. We moesten deze dagen vaak aan Ghana denken. De sfeer, de vrolijke mensen, het gehang, de vele kerken enz. enz. Vanavond nemen we afscheid van dit prachtige eiland in de Pacific en vliegen we naar Los Angeles en inmiddels veilig aangekomen.

Lieve groet Anneke en Gerard